AYRILIK ŞİİRLERİ





            

Ayrılık Alışkanlık Yapıyor

'Hayata neye sitem edeyim ki, Kendimden başka' İşte ayrılık, Üstünde yüzlerce yüklü şiir Ve alışkanlık Sigara gibi Ayrılık alışkanlık yapıyor Dostlar unutunca Şiirler, sözler, harfler İstediğin kadar birleştir Topla, çarp, böl Sonunda hep çıkıyor Ayrılık alışkanlık yapıyor Sevdiklerin unutunca Gezdiğin muhteşem yerler Gördüğün en güzel elbise, Kazandığın para, Harcadığın zaman neye yarar Ayrılık alışkanlık yapıyor Tek başına kaldığında

Sevdamın Adı Ayrılık

Benim yüreğimden Bir parça koparıyor ihanetin, Yalanlar her soluk alışta Saplanıyor kurşunlar gibi bedenime, Mutsuzluğum aldanışlarda kök salıyor. Umutlarım puslu karanlıklarda Bir kurtuluş ışığı arıyor, Boğuluyorum dipsiz girdaplarda... Öfkeli nefretimi Üzerime yapışmış gibi atamıyorum, Ruhum ayrılığın acısıyla titriyor, Kendimi arıyorum karanlık dünyada Kayboluyorum avuçlarımdaki kör ışıkta. Acının baharını yaşıyorum şimdi, Sevda türkülerinin söylendiği her gecede Efkar şafak vakti gibi çöküyor yüreğime... Gözlerimin derinliğine Hasretin sızıyor buram buram, Bakmayın gönlümün delilendiğine Hala kırılmış aşkımı yazıyor sevdam. Dökülüp gidiyor hüzünlerim akşamın içinden, Köpük köpük taşıyor gönlüm Dönüşü olmayan sevgimden, Başka bir adı varmı isyanımın. Yüreğimdeki ateşin kıvılcımıyla Çöl yangınında hala yüreğim... Biliyorum Dönüşü yoktur zamanın, Vakti yoktur ayrılığın, Hüzünlerde saklıdır ondaki zulüm, Alnımızdaki kaderdir, Boyun eğmektir umutsuzca, Tebessümün dudaklarda donması, Yıldızların gözyaşlarına kavuşmasıdır, Yürekten dökülen yanık bir türküdür, Nasırlaşmış eldir, Bitimsiz bir elemdir, Gönüldeki sönmeyen yangındır, “Sevdamın Adı Ayrılıktır”...

KAHVE GÖZLÜM

"Bir acı kahvenin kırk yıl hatırı varsa, Senin kahve gözlerinin bin yıl hatırı var Vefasızım" Yolumuz buraya kadarmış be kahve gözlüm Artık Tersine akan bir nehir gibi Yıkılmış bir şehir gibi Suya yazılmış bir şiir gibi Adımı unut Yalnızlığın boşluğunda Gecelerin loşluğunda Sensizliğin sonrasında Bil ki Beş para etmiyor umut Etmiyor be kahve gözlüm Yalan yanlış Kırık dökük yaşadık biz bu aşkı Erken emekli olduk bu sevdadan Biliyorsun Hep direkten döndü umutlarımız Hep kendi kalemize attık gollerimi Ne acemi bahçıvanmışız meğer ikimiz Açmadan soldurduk güllerimizi Açmadan soldurduk be kahve gözlüm Şimdi yüreğim mutsuzluğun hedef tahtası Bir değirmen taşı gibi ezip geçtin yarınlarımı Sokaklara sığmıyor bu dev yalnızlığım Bu cumartesiler Bir gün beni öldürecekler biliyorum Çığlık çığlığa şiirlerim yine de seni istiyor bana inat Ama son kurşun yemiş bu sedaya Yetmiyor şımarık pişmanlıklar Yetmiyor be kahve gözlüm Bir isyan faslıdır şimdi bu suskunluğum Hovardaca harcanan mevsimlere Bu kaçışlara bu gelgitlere Ömrümüze kesilmiş biletlere İsyanımdır bu acı acı gülüşüm Oysa Kaç kez sildim seni hatıramdan Kaç kez mil çektim o kahve gözlere Gel gör ki Kendime bile geçmiyor artık sözüm İşte bir kürek mahkumu İşte bir yürek mahkumu Kapında yine Bitmedi bu kara sevda Bitmiyor be kahve gözlüm!...

Gece Ve Ayrılık Üstüne

Gece yine karanlık yine sensiz Bu kaçıncı geçen gecemdi sensiz Yoksun sen ne hayalin ne de bir iz Böyle bitmemeliydi aşkımız bence Sen gittin ben bir günde kocadım Sensiz hiçbir yerde rahat bulmadım Belki de şimdiden silindi adım Bilmem sende ağlar mısın her gece Her ayrılık benim ruhumu yıkar Sen gidersin ardından canım çıkar Sanma yıllar geçince şu gönül senden bıkar Sensiz her an hayat bana işkence Düşün ben miyim sen misin unutan Sadece bendim sözlerini tutan Benden değilse bile Allah’tan utan Nasıl gideceksin ahrete ölünce Sen gittin hala kurumadı gözümde yaşım Sen gittin şimdi başladı gönül savaşım Sen gitmeyecektin nerdensin yoldaşım Ben bir kez severim sevince.

Ayrılık Buluşmaları - 4

sevdalar var işveli oyalı ayrılık dediğin kelime yanı yürek yarık yürek yanık bu sözden öte yanı sen gülümse yeter ki ben kırılanları toplarım dedi biri topladım çamaşır ipinden kendimi sardım geceleri ağladığım yastığımı böldüm çoğalttım sevgiden hayallerimi ey aşkım aşkımın ateşi alevi sevgili düşlerimin rengine bak gözbebeklerimden dikkat et koparmadığım kaçırdığım dikenlerim çizmesin ellerini eflatun düşler değildir görülen bir siyah beyaz filmin karelerinden çıkar herşey bu yüzden gece gibidir gördüğün

 

Ayrılık...

Yaşamda sevgiyle; bir o yana, bir bu yana salınan, iki çiçektik uzaklarda açmış.. Yaşam umudu, yaşam kaynağı, cana, can veren candık biz; bize göre.... Ben 'sen'im', sen de 'ben'im' derken, bilmezdik, bir adam çıkar mıydı ikimizden.. Ancak, birleşen yüreklerden, iki yürek çıkmazdı yeniden. Nuh Tufanı gibi coşkun, evrene sığmayacak kadar büyük, kainattan güzel, uzay kadar ömürlü ve sıfır özürlü sandığımız bir aşktı var edilen... Bize Cennet; sabah saatin altısı, bir garip kahvaltısı, buğulu gözlere baka, baka, sevdanın zirvesine çıkmamız.. Cehennem mi? Sensizlik, bensizlik, bizsizlik... Sonrası... Biz ayrı değiliz, uzaklarda değiliz, bir aradayız biz; her an seninleyim....' Aldatmacalarıyla başlayan ayrılık... Anlaşılmayan bu dünyanın, ne anasına, ne danasına bakma, aldırma! ! İyi ki, varsın; iyi ki yarımsın.. Muhabbet kuşum, minicik güvercinim, gönül beşiğimde nazlı ve biricik bebeğim' derken, vuslatı hiç görmeden gelen ayrılık... İkimizin de çok sonrası kabullendiğimiz ayrılık... Şimdi nasılsın? Tamam anladım... Sen sus, sen söyleme..