ÖZLEM ŞİİRLERİ !!!

       

Özlem Özlem sevdaya yürek açmaktır Özlem açılan yürekte hayat bulmaktır Özlem aynı heyecanla canana ulaşmaktır Özlem yoklukta var olmaktır Özlem uzandığında tutmaktır Özlem geceyi gündüz gündüzü gece yapmaktır Özlem sevgiye koşulsuz bağlanmaktır Özlem kavrulup yanmaktır Özlem ne uzak ne yakındır Özlem her anında sevdiğini anmaktır Özlem kalbini sorgusuz açmaktır Ve ben Karşılık beklemeden Kalbime ruhuma hayat veren Gecemi gündüz eden Her anımda Yanımda hissettiğim Düşündüğüm Düşündüğünü bildiğim Gülümsemeyi Gülümsetmeyi Sevmeyi Sevgiye değer vermeyi Öğreten Beni benden alıp götüren Pırlanta yürekli meleği Özlüyorum Çok özlüyorum     İstanbul Sen Kokuyor Biraz... şimdi çok uzaklarda ışık mı oldun sen? Kanatsız bir melek, Belki kanatların bile vardır şimdi, bilinmez Gülen gözlerin gülmezmi artık? Kızıl saçların öyle beline kadar uzanamaz mı? Yalnız mısın gittiğin yerde… Bizim burda nasıl yaşadığımız ise, bilinmez… Şimdi ne zaman aklıma düşse gülen gözlerin İstanbul sen kokuyor biraz Ezanlar kulağıma hep seni okuyor, Başım önümde, gözyaşlarım avuçlarımda? Büklüm büklüm yüreğimdeki tek dilek sen oluveriyor…. Bizi nelere bırakıp gittiğini, bir sen misin bilen? Gittiğin yer, burda bıraktığın herşeyden ne kadar güzel? Senin de bağrın yanar, seninde kalbin kanar mı? son birkez daha gülümsemene nasıl hasretiz, bilemezsin Pamuk ellerin yine de allaha kalkar mı? Duaların gökleri aşıp bize ulaşmaz mı? Üşüyor mu kalbin şimdi o uzaklarda? Bizim yüreğimiz ne haldedir, bilemezsin Bıkmış olamazsın… Ne de yorulmuş, güzel yüreğin daha yepyeni Çok uzaklarda sönmeyen bir ışık mı gözlerin? Peki ya pamuk yığını ellerin? Kursağımızda kalan herşeyin cevabı sende gizli seni bizden çok sevenin yanındamısın şimdi? Sevgili küçük kız!.. Ezanlar kulağımıza seni okuyor şimdi İstanbul her gün biraz daha sen kokuyor Gözyaşlarımızı saymazsak daha yağmadı yağmurlar… Çok sürmez mevsim döner, soğur burda havalar Dilerim gittiğin o yerlerde Sen hiç üşümezsin… Özledim Seni özledim seni... ayrılık yüreğimi uyuşturuyor karıncalandırıyor nicedir. beynimi uyuşturuyor özlemin... çok sık birlikte olmasak bile benimle olduğunu bilmenin bunca zamandır içimi ısıttığını yeni yeni anlıyorum Yokluğun, Hatırladıkça yüreğime saplanan bir sizi olmaktan çıkıp mütemadiyen bir boşluğa Sabahları seni okşayarak başlamaları aksamları her isi bir kenara koyup seninle baş başa konuşmaları özlüyorum; oynaşmalarımızı, yürüyüşlerimizi, sevimli haşarılığını, çocuksu küskünlüğünü... Nasılda serttin başkalarına karşı beni savunurken; ve ne kadar yumuşak bir çift kısık gözle kendini ellerimin okşayışına bırakırken Gitmeni asla istemediğim halde buna mecbur olduğunu görmek ve sana bunları söylemeden 'git artık' demek 'beni ne kadar çabuk unutursan, o kadar çabuk kavuşacaksın mutluluğa' demek sana nede zor seni görmemek ve belki yıllar sonra karsılaştığımızda bana bir yabancı gibi bakmanı istemek senden... yeni bir sevdayı yasakladığım kalbime söz geçirmek....